برند گوگل

گوگل موتور جستجوی خود را در یک گاراژ راه‌اندازی کرد، اما امروزه به‌عنوان بهترین موتور جست‌وجو و دومین برند ارزشمند جهان شناخته می‌شود

گوگل یک شرکت چند ملیتی آمریکایی است که در زمینه‌ی تکنولوژی تبلیغات آنلاین، جست‌وجو، نرم ‌افزار و سخت ‌افزار فعالیت می‌کند. این شرکت در سال ۱۹۹۸ توسط لری پیج  و سرگی برین، ۲ دانشجوی دوره‌ی دکتری در دانشگاه استنفورد کالیفرنیا بنیان‌گذاری شد. درحال‌حاضر ۱۴ درصد سهام شرکت و ۵۶ درصد قدرت رای‌گیری ازطریق سهام این شرکت در دست بنیان‌گذاران آن است. رشد این شرکت به اندازه‌ای زیاد بود که بعد از موفقیت در زمینه‌ی موتورهای جست‌وجو، فعالیت‌های خود را به شکل گسترده‌ای افزایش داد. Google.com رتبه‌ی اول را در سایت رتبه‌بندی الکسا دارد. این شرکت توانست ۴ سال پیاپی عنوان دومین برند ارزشمند دنیا را از آن خود کند. شرکت گوگل با وجود انتقاداتی مانند نقض حریم شخصی، فرارهای مالیاتی و سانسور در سال ۲۰۱۷ نیز به‌عنوان دومین برند ارزشمند جهان از سوی مجله‌ی فوربز شناخته شد.

داستان پیدایش برند گوگل

پیدایش شرکت گوگل از آنجایی آغاز شد که ۲ دانشجوی دکتری دانشگاه استنفورد کالیفرنیا تصمیم گرفتند باهم روی پروژه‌ی تحقیقاتی خود کار کنند. در آن زمان موتورهای جست‌وجو، سایت‌ها را بر اساس پیدایش تعداد کلمات مورد جست‌وجو در یک وب‌سایت رتبه‌بندی می‌کردند. بنابراین لری پیج (Larry Page) و سرگی برین (Sergey Brin) تصمیم گرفتند که از یک سیستم بهتر برای تحلیل رابطه‌ی میان وب‌سایت‌ها استفاده کنند. آن‌ها نام این تکنولوژی جدید را رتبه‌بندی صفحه یا PageRank گذاشتند. در این تکنولوژی، میزان مرتبط بودن یک وب‌سایت با جستجوی کاربر، توسط تعداد و اهمیت صفحاتی که به آن وب‌سایت لینک داده‌اند سنجیده می‌شد. هرچقدر تعداد لینک‌ها بیشتر بود، سایت رتبه‌ی بهتری کسب می‌کرد و درنتیجه در ابتدای لیست نتیجه نشان داده می‌شد. پیج و برین نام موتور جستجوی خود را BackRub گذاشته بودند زیرا تکنولوژی آن‌ها سایت‌ها را بر اساس لینک‌ها پشتیبانی رتبه‌بندی می‌کرد. اما نهایتا تصمیم گرفتند که نام را به گوگل (Google) تغییر دهند. این نام از کلمه‌ی Googol یعنی عدد ۱ با ۱۰۰ صفر جلوی آن گرفته شده و نشان‌دهنده‌ی حجم زیاد اطلاعاتی است که توسط این موتور جست‌وجو تولید می‌شود. وب‌سایت آن‌ها ابتدا تحت دامنه ی دانشگاه استنفورد یعنی با آدرس google.stanford.edu مورد استفاده قرار می‌گرفت. اما در تاریخ ۱۵ سپتامبر ۱۹۹۷ با دامنه‌ی google.com ثبت شد.

آن‌ها توانستند در آگوست سال ۱۹۹۸ نظر یکی از سرمایه‌گذاران به‌نام اندی بچتولشیم (Andy Bechtolsheim) را جلب کرده و ۱۰۰ هزار دلار بودجه از او دریافت کنند. این مبلغ پیش از تأسیس شرکت به دست آن‌ها رسید و مدتی بعد یعنی در تاریخ ۴ سپتامبر ۱۹۹۸ شرکت گوگل به‌صورت رسمی ثبت شد. گوگل توانست نظر ۳ سرمایه‌گذار دیگر یعنی جف بزوس (بنیان‌گذار شرکت آمازون)، دیوید چریتون (استاد دانشگاه علوم کامپیوتر دانشگاه استنفورد) و رام شریرام را نیز در سال ۱۹۹۸ جلب کند. پیج و برین در اوایل سال ۱۹۹۹ تصمیم گرفتند که شرکت گوگل را به مبلغ ۱ میلیون دلار به شرکت Excite بفروشند. اما مدیرعامل این شرکت مبلغ ۷۵۰ هزار دلار را به آن‌ها پیشنهاد داده و درنتیجه‌ی توافقی بین آن‌ها صورت نگرفت.

اولین دفتر شرکت گوگل در گاراژ یکی از دوستان آن‌ها به‌نام سوزان وژکیکی (Susan Wojcicki) در ملنو پارک کالیفرنیا قرار داشت. کریگ سیلوراستین (Craig Silverstein)، یک دانشجوی دکتری دانشگاه استنفورد به‌عنوان اولین کارمند این شرکت استخدام شد. پیج و برین هر دو مخالف استفاده از تبلیغات پاپ‌آپ در موتور جستجوی خود بودند. اما مدتی بعد نظرشان را تغییر داده و از تبلیغات ساده‌ی متنی در موتور جستجوی خود استفاده کردند. شرکت گوگل تا پایان سال ۱۹۹۸ ایندکسی از ۶۰ میلیون وب‌سایت داشت. صفحه‌ی اصلی وب‌سایت گوگل هنوز کلمه‌ی BETA را نشان می‌داد درحالی‌که سایت خبری Salon اعلام کرده بود موتور جستجوی گوگل عملکردی بهتری نسبت به رقبای خود مانند Hotbot و Excite داشته است. آن‌ها همچنین اعلام کردند که این سایت از تکنولوژی‌های خلاقانه‌ی بیشتری نسبت به سایت‌هایی که آینده‌ی دنیای وب لقب گرفته‌ بودند یعنی yahoo ، Excite، AOL و Lycos استفاده می‌کند. شرکت گوگل در مارس سال ۱۹۹۹ به دفتری در پالو آلتو یعنی خانه‌ی تعداد زیادی از استارتاپ های سیلیکون ولی نقل مکان کرد.

استارباکس3

مؤسسان استارباکس

بنیان‌گذاران شرکت استارباکس جری بالدوین، گوردون بوکر و زو سیگل هستند. گوردون بوکر در تاریخ ۳۱ آگوست سال ۱۹۲۰ در آمریکا به دنیا آمد. او فعالیت کاری خود را به‌عنوان نویسنده آغاز کرد و سپس با همکاری ۲ دوست دیگرش استارباکس را راه‌اندازی کرد.

جری بالدوین در تاریخ ۲۴ مارس سال ۱۹۳۹ در آمریکا به دنیا آمد. او علاوه بر همکاری در راه‌اندازی شرکت استارباکس، مدتی به‌عنوان مؤسس و مدیر کمیته‌ استانداردهای فنی انجمن تخصصی قهوه‌ی آمریکا، رئیس انجمن بین‌المللی قهوه و رئیس مؤسسه‌ی کیفیت قهوه نیز فعالیت کرده است. او به پاس خدماتی که در طول عمر خود ارائه داده، توسط انجمن قهوه‌ی آمریکا مورد قدردانی قرار گرفته است.

زو سیگل در تاریخ ۲۵ آوریل سال ۱۹۵۵ در آمریکا به دنیا آمد. او قبل از راه‌اندازی استارباکس یک معلم تاریخ بود و تنها شخصی بود که در روزهای اولیه تأسیس استارباکس حقوق می‌گرفت. او در سال ۱۹۸۰ بعد از ۱۰ سال خدمت به‌عنوان معاون رئیس استارباکس، موفق شد ۶ شعبه از استارباکس را در سیاتل راه‌اندازی کند.

هاوارد شولتز

هاوارد شولتز در تاریخ ۱۹ جولای سال ۱۹۵۳ در شهر نیویورک آمریکا و در خانواده‌ای فقیر به دنیا آمد. او در دبیرستان در درس ورزش نمرات عالی گرفت و توانست کمک‌هزینه‌ی تحصیلی برای دانشگاه میشیگان دریافت کند. او در میان اعضای خانواده‌ی خود اولین نفر بود که به دانشگاه راه پیدا کرد. هاوارد شولتز در سال ۱۹۷۵ با مدرک لیسانس در رشته‌ی ارتباطات از دانشگاه فارغ‌التحصیل شد. او مدتی به‌عنوان فروشنده کار کرد و بعد از گذشت چند سال به نماینده‌ی فروش شرکت تبدیل شد و در سال ۱۹۷۹ مدیریت بخش آمریکایی یک کارخانه‌ی قهوه‌سازی سوئدی با ۲۰ کارمند را بر عهده گرفت.

هاوارد شولتز در سال ۱۹۸۱ در مورد سفارش زیاد فیلترهای پلاستیکی یکی از مشتری‌های خود به نام استارباکس کنجکاو شد و تحت تأثیر دانش شرکت آن‌ها از قهوه گرفت. او ارتباط خودش را با این شرکت ادامه داد و برای همکاری با آن‌ها اعلام آمادگی کرد. او بعد از گذشت یک سال، در سال ۱۹۸۲ به‌ عنوان مدیر بازاریابی فعالیت خودش را با این شرکت آغاز کرد.

شولتز در سفری که به میلان ایتالیا داشت، متوجه شد حدود ۲۰۰ هزار قهوه‌خانه در این کشور وجود دارد که عنصر مهمی از فرهنگ و جامعه‌ی ایتالیا را تشکیل می‌دهند. در این قهوه‌خانه‌ها نه‌تنها اسپرسوهای فوق‌‌العاده خوشمزه‌ای سرو می‌شد؛ بلکه مردم دور هم جمع می‌شدند و در مورد موضوعات مختلف باهم صحبت می‌کردند. او بعد از بازگشت از این سفر سعی کرد مؤسسان این شرکت را متقاعد کند که نوشیدنی‌هایی مانند اسپرسو را نیز به فروش دانه‌های قهوه اضافه کنند. برگ چای و ادویه از جمله‌ی دیگر محصولاتی بودند که مدتی به‌صورت آزمایشی در فروشگاه عرضه شدند. بعد از موفقیت این طرح، صاحبان این فروشگاه تمایلی نداشتند که وارد کسب‌و‌کار رستوران شوند. هاوارد شولتز که ناامید شده بود، تصمیم گرفت استارباکس را در سال ۱۹۸۵ ترک کند.

هاوارد شولتز به ۴۰۰ هزار دلار پول احتیاج داشت تا بتواند اولین مغازه‌ی خودش را باز کند. او این مقدار پول را در اختیار نداشت و همسرش نیز اولین فرزندشان را باردار بود. جری بالدوین و گوردون بوکر به او پیشنهاد کمک دادند. شولتز همچنین مبلغ ۱۰۰ هزار دلار از دکتری دریافت کرد که تحت تأثیر داستان او قرار گرفته بود و حاضر شد این مقدار پول را در مغازه‌ی او سرمایه‌گذاری کند. او در سال ۱۹۸۶ تمام پولی را که مورد نیازش بود، تأمین کرد و کافی‌شاپ خود را با نام ایل ژورناله افتتاح کرد. این کافی‌شاپ بستنی و قهوه به مشتری‌ها عرضه می‌کرد، چند جای نشستن داشت و موسیقی اپرایی که در پیش‌زمینه سالن پخش می‌شد، حال و هوای کافی‌شاپ‌های ایتالیا را برای مشتری‌ها بازسازی می‌کرد. ۲ سال بعد از این ماجرا، مؤسسان اصلی استارباکس تصمیم گرفتند بر تجارت دیگری تمرکز کنند و استارباکس را به مبلغ ۳.۸ میلیون دلار به هاوارد شولتز فروختند. شولتز استارباکس و کافی‌شاپ خودش را باهم ترکیب کرد و خیلی زود تعداد شعبات آن را گسترش داد.

او و همسرش در سال ۱۹۹۶ خیریه‌ای تأسیس کردند و به افراد بین ۱۶ تا ۲۴ سال که به مدرسه نمی‌روند و کار ندارند و همچنین قربانیان حادثه‌ی ۱۱ سپتامبر کمک می‌کنند.

وضعیت فعلی برند استارباکس

استارباکس با شرکت‌های زیادی همکاری می‌کند. به‌عنوان مثال در سال ۲۰۰۶ شرکت اپل یک بخش سرگرمی به سایت آیتونز افزود و در آن موسیقی‌هایی برای فروش به کاربران عرضه کرد که مشابه آن‌ها در کافی‌شاپ‌های استارباکس پخش می‌شود. مشارکت در ساخت چند برنامه‌ی تلویزیونی و همکاری با شرکت پپسی برای بازاریابی و پخش محصولات، از جمله‌ی دیگر همکاری‌های این برند با برندهای بزرگ بازار هستند.

شرکت استارباکس تا سال ۲۰۱۶ تعداد ۲۴ هزار و ۴۶۴ شعبه و ۲۳۸ هزار کارمند در سراسر جهان داشته است. در تاریخ ۱ دسامبر سال ۲۰۱۶، هاوارد شولتز اعلام کرد که در آوریل سال ۲۰۱۷ از سمت مدیرعامل استارباکس کناره‌گیری خواهد کرد و کوین جانسون تحت هدایت او اداره‌ی امور را به دست خواهد گرفت. در حال حاضر کوین جانسون مدیرعامل شرکت استارباکس است. این شرکت قصد دارد تعداد شعب خود را تا سال ۲۰۲۱ به ۳۷ هزار عدد برساند.

استارباکس 2

 

لوگوی این شرکت تصویر یک پری دریایی با ۲ دم به نام سیرن «Siren» است. طبق افسانه‌های یونانی این پری دریایی ملوانان را فریب می‌دهد و باعث غرق شدن آن‌ها می‌شود. بنیان‌گذاران استارباکس نیز از تصویر این پری دریایی استفاده کردند تا دوستداران قهوه را از هر جای دنیا به سمت خودشان بکشانند. این لوگو بعد از شراکت با هاوارد شولتز تغییر کرد و شکل یک لوگوی تجاری را به خود گرفت. همچنین نام شرکت از «Starbucks Coffee, Tea, Spices» به Starbucks Coffee تغییر کرد، رنگ آن سبز، سفید و مشکی شد و ۲ ستاره در دو طرف لوگو قرار گرفت. نهایتا در سال ۲۰۱۱ و بعد از جشن ۴۰ سالگی این برند، لوگوی آن‌ها مجددا تغییر کرد. ۲ ستاره و نام شرکت از روی لوگو برداشته شدند و رنگ آن نیز به سبز و سفید تغییر کرد. ناگفته نماند که این لوگو از طرف طرفداران این برند چندان مورد توجه قرار نگرفت. 

محصولات استارباکس

استارباکس در سال ۱۹۹۴ کافی‌شاپ Coffee Connection را خریداری کرد تا امتیاز استفاده، ارائه و بازاریابی نوشیدنی‌های «Frappuccino» را به دست آورد. این نوشیدنی در سال ۱۹۹۵ و با نام استارباکس به مردم معرفی شد. استارباکس تا سال ۲۰۱۲ توانست فروش سالیانه‌ی این محصول را به ۲ میلیارد دلار برساند.

این شرکت در سال ۲۰۰۸ خط تولیدی به نام «Skinny» راه‌اندازی کرد و نسخه‌ی کم‌کالری و بدون شکر از محصولات خود را عرضه کرد. در تهیه‌ی این نوشیدنی‌ها از شیر کم‌چرب و شیرین‌کننده‌های طبیعی مانند عسل استفاده می‌شود. استارباکس در راستای جذب مشتری‌هایی که به سلامتی خود اهمیت می‌دهند در ژوئن سال ۲۰۰۹ اعلام کرد که بدون تغییر قیمت، در منوی خود تجدید نظر کرده است و محصولاتی مانند سالاد، محصولات پخته‌شده بدون استفاده از شربت ذرت با فراکتوز بالا و مواد مصنوعی را به منوی خود اضافه کرده است.

شرکت استارباکس در سال ۲۰۰۹ خط تولیدی قهوه فوری Starbucks VIA Ready Brew را راه‌اندازی کرد. استارباکس برای تبلیغ این محصول، چالشی برای تشخیص قهوه‌ی فوری از قهوه‌ی دم‌کرده برگزار کرد. در این چالش به مردم هر دوی این نوشیدنی‌ها را دادند و از آن‌ها خواستند تنها با چشیدن و بدون نگاه کردن به نوشیدنی‌های خود، قهوه‌ی فوری را از قهوه‌ی دم‌کرده تشخیص دهند. بسیاری از مردم نتوانستند تفاوت میان دو قهوه را تشخیص دهند. بعضی از تحلیل‌گران معتقدند که استارباکس با معرفی قهوه‌های فوری کمی از ارزش قهوه‌های خود کاسته است.

نوشیدنی‌های استارباکس در لیوان‌هایی با اندازه‌های مختلف عرضه می‌شود. در سال ۲۰۱۱ این شرکت بزرگ‌ترین اندازه‌ی لیوان خود به نام Trenta را معرفی کرد که حدود ۰.۸ لیتر گنجایش دارد. در همین سال استارباکس اعلام کرد که شرکت Evolution Fresh را به مبلغ ۳۰ میلیون دلار خریداری کرده است و قصد راه‌اندازی مغازه‌های زنجیره‌ای برای ارائه‌ی آب‌میوه‌ی تازه به مشتری‌ها دارد.

شرکت استارباکس علاوه بر نوشیدنی و قهوه، محصولاتی مانند قهوه‌ساز نیز تولید می‌کند. این شرکت در سپتامبر سال ۲۰۱۲ دستگاهی به نام Verismo را به بازار عرضه کرد. در این دستگاه از قهوه‌ و شیرهای کپسولی برای تهیه‌ی کافه لاته استفاده می‌شود. در همین سال استارباکس اعلام کرد که قصد دارد محصول جدیدی به بازار عرضه کند. نوشیدنی‌هایی که از عصاره‌ی قهوه سبز عربیکا تهیه می‌شوند اما طعم میوه‌ای دارند. استارباکس از ابتدای تأسیس، هرسال تولید و عرضه‌ی محصولات جدیدی را به برند خود اضافه کرده است و مطمئنا این روند در آینده نیز ادامه خواهد داشت.

شرکت استارباکس علاوه بر نوشیدنی و قهوه، محصولاتی مانند قهوه‌ساز نیز تولید می‌کند. این شرکت در سپتامبر سال ۲۰۱۲ دستگاهی به نام Verismo را به بازار عرضه کرد. در این دستگاه از قهوه‌ و شیرهای کپسولی برای تهیه‌ی کافه لاته استفاده می‌شود. در همین سال استارباکس اعلام کرد که قصد دارد محصول جدیدی به بازار عرضه کند. نوشیدنی‌هایی که از عصاره‌ی قهوه سبز عربیکا تهیه می‌شوند اما طعم میوه‌ای دارند. استارباکس از ابتدای تأسیس، هرسال تولید و عرضه‌ی محصولات جدیدی را به برند خود اضافه کرده است و مطمئنا این روند در آینده نیز ادامه خواهد داشت.

برند استارباکس

استارباکس فعالیت اولیه‌ی خودش را با عرضه‌ی قهوه‌ی بوداده آغاز کرد، بعد از مدتی اولین کافی‌شاپ خود را راه‌اندازی کرد و تبدیل به بزرگ‌ترین کافی‌شاپ زنجیره‌ای جهان شد.

استارباکس یک شرکت آمریکایی و صاحب بزرگ‌ترین کافی‌شاپ‌های زنجیره‌ای در سراسر دنیا است. اولین شعبه‌‌ی استارباکس در سال ۱۹۷۱ توسط سه دوست در شهر سیاتل ایالت واشنگتن و تنها با ارائه‌ی دانه‌ی قهوه به مشتری‌ها راه‌اندازی شد. بعد از گذشت چند سال و با خریداری شدن حق امتیاز این برند توسط هاوارد شولتز، اولین کافی‌شاپ این برند با هدف بازسازی حال و هوای کافی‌شاپ‌های ایتالیا برای مردم آمریکا راه‌اندازی شد. این شرکت علاوه بر قهوه محصولات دیگری مانند قهوه‌ساز نیز به بازار عرضه می‌کند. استارباکس که بزرگ‌ترین کافی‌شاپ زنجیره‌ای جهان لقب گرفته است، در حال حاضر بیش از ۲۴ هزار شعبه در سراسر جهان دارد.

داستان شکل‌گیری برند استارباکس

اولین شعبه‌ی استارباکس در تاریخ ۳۱ مارس سال ۱۹۷۱ و توسط سه دوست راه‌اندازی شد. این سه نفر یعنی یک معلم انگلیسی به نام جری بالدوین، یک معلم تاریخ به نام زو سیگل و نویسنده‌ای به نام گوردون بوکر، در دوران دانشجویی در دانشگاه سان فرانسیسکو با هم آشنا شده بودند. آلفرد پیت نحوه‌ی بو دادن قهوه را به آن‌ها آموزش داد و آن‌ها تصمیم گرفتند فروشگاهی برای فروش قهوه‌ی باکیفیت و تجهیزات آن راه‌اندازی کنند.

در آن زمان بوکر با شخصی به نام تری هکلر یک آژانس تبلیغاتی داشت. او برای انتخاب نام به آن‌ها گفت کلماتی که با «st» آغاز می‌شوند دارای قدرت زیادی هستند. این پیشنهاد ذهن این سه دوست را درگیر کرد و آن‌ها شروع به تهیه‌ی لیستی از کلماتی که با st آغاز می‌شدند، کردند. تا اینکه یکی از آن‌ها نقشه‌ای از یک معدن قدیمی به نام «Starbo» پیدا کرد. بوکر بعد از شنیدن این اسم نام شخصیتی داستانی به نام «Starbuck» در رمان موبی دیک در ذهنش جرقه زد و آن‌ها فروشگاه خود را Starbucks نام‌گذاری کردند. بوکر بعدا اعلام کرد که کتاب موبی دیک هیچ ارتباطی با برند آن‌ها ندارد و آن‌ها فقط این نام را به دلیل احساس خوبی که به آن‌ها می‌داد انتخاب کرده‌اند.

در سال‌های بین ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۶ این فروشگاه فقط دانه‌های قهوه‌ی بوداده را برای فروش به مشتری‌ها عرضه می‌کرد و تنها قهوه‌های دم کشیده‌ی آن‌ها، نمونه‌های کوچک و مجانی بودند که در مغازه سرو می‌شدند. آن‌ها در سال اول بعد از راه‌اندازی فروشگاه خود، دانه‌های خام قهوه را از آلفرد پیت می‌خریدند؛ اما بعدا آن‌ها را مستقیما از خود تولیدکنندگان قهوه خریداری کردند. در سال ۱۹۸۱، هاوارد شولتز که بعدها رئیس استارباکس شد و مدیریت اجرایی آن را بر عهده گرفت، برای اولین بار به این مغازه پا گذاشت و ۱ سال بعد به‌عنوان بازاریاب به جمع شرکا پیوست. در سال ۱۹۸۳ هاوارد به ایتالیا سفر کرد تا با راز و رمز قهوه‌های ایتالیایی آشنا شود و در این زمینه تجربه کسب کند. او قصد داشت سنت قهوه‌خانه‌های ایتالیایی را به آمریکا بیاورد. جایی که مردم در آنجا جمع شوند و ضمن خوردن قهوه با یکدیگر به گفتگو بپردازند. درواقع هدف از راه‌اندازی کافی‌شاپ، درست کردن مکان سومی علاوه بر محل کار و خانه بود تا مردم بتوانند اوقات خود را در آنجا سپری کنند. او برای مدتی استارباکس را رها کرد تا کافی‌شاپ خودش را با نام «ایل ژورناله» افتتاح کند. او در این کافی‌شاپ قهوه‌های استارباکس را دم می‌کرد و به مشتری‌های می‌فروخت. هاوارد در آگوست سال ۱۹۸۷ پول‌های خود را جمع کرد و حق امتیاز استارباکس را از صاحبان آن خریداری کرد. شولتز این ۲ فروشگاه را باهم ترکیب کرد و به گسترش شعبه‌های آن پرداخت و در همان سال تعداد شعبه‌های این فروشگاه در آمریکا و کانادا به ۱۷ عدد رسید. در سال ۱۹۹۱ اولین شعبه‌ی استارباکس در فرودگاه بین‌المللی سیاتل افتتاح شد و این برند امروزه در اکثر فرودگاهی دنیا شعبه دارد. همچنین اولین شعبه‌ی استارباکس در خارج از آمریکا در سال ۱۹۹۶ در توکیوی ژاپن افتتاح شد.

برند لویی ویتون

برند لویی ویتون مالتیه یا به اختصار، لویی ویتون که برخی به آن LV نیز می‌گویند، در سال ۱۸۵۴ توسط لویی ویتون در فرانسه بنیان‌گذاری شد. این شرکت کالاهای لوکس بسیاری از جمله چمدان، اجناس چرم، کفش، ساعت، جواهرات و زیورآلات، عینک آفتابی و نوشت‌افزار تولید می‌کند و در طراحی اکثر آن‌ها از لوگوی معروف خود یعنی LV استفاده می‌کند. لویی ویتون یکی از بزرگ‌ترین خانه‌های بین‌المللی مد جهان است که محصولات خود را تنها در فروشگاه‌های لوکس و همچنین از طریق فروشگاه اینترنتی خود عرضه می‌کند. این برند به‌عنوان یکی از باارزش‌ترین برندهای لوکس لقب گرفته و ارزش آن تا سال ۲۰۱۳ حدود ۲۸.۴ میلیارد دلار تخمین زده شده است. این برند در ۵۰ کشور دنیا بیش از ۴۶۰ شعبه دارد.

داستان شکل گیری

داستان برند لویی ویتون از آنجایی آغاز می‌شود که در سال ۱۸۳۷، یک پسربچه‌ی ۱۶ ساله به نام لویی ویتون خودش را با پای پیاده به پاریس رساند و نزد جعبه‌ساز و متخصص بسته‌بندی به نام موسیو مارشال به یادگیری در این حرفه پرداخت. در آن زمان کالسکه‌، قایق و قطار از جمله راه‌های اصلی برای حمل‌و‌نقل بودند و چمدان‌ها به دلیل ظاهر نامناسبی که داشتند به سختی حمل می‌شدند. به همین دلیل افرادی که به مسافرت می‌رفتند از یک فرد حرفه‌ای درخواست می‌کردند تا وسایل آن‌‌ها را بسته‌بندی و از آن‌ها محافظت کند. لویی ویتون خیلی زود با اصول اولیه‌ی جعبه سازی و بسته‌بندی آشنا شد و توانست مهارت زیادی در این زمینه کسب کند. این درس‌ها سرآغازی بودند برای اینکه او بتواند تجارت بسیار تخصصی خود را در صنایع دستی یعنی طراحی و ساخت چمدان‌های مورد علاقه‌ی مشتری‌ها راه‌اندازی کند. او به مدت ۱۷ سال در این حرفه آموزش دید تا اینکه سرانجام توانست کارگاه خودش را راه‌اندازی کند.

این برند فعالیت کاری خودش را با ساخت چمدان آغاز کرد. ایده‌ی ساختن چمدان زمانی به ذهن لویی ویتون رسید که مشاهده‌ کرد چمدان‌های موجود در بازار از کیفیت خوبی برخوردار نیستند و توانست در سال ۱۸۵۸ اولین چمدان تریانون خاکستری رنگ خود را با لایه‌ی زیرین تخت و با استفاده از کرباس (نوعی پارچه که در ساخت بوم نقاشی استفاده می‌شود) به بازار عرضه کند. این چمدان وزن کمی داشت و تخت بودن لایه‌ی زیرین آن باعث می‌شد که حمل‌و‌نقل راحت‌تری داشته باشد. در آن زمان چمدان‌هایی که تولید می‌شدند، لایه‌ی بالایی‌شان گرد بود تا آب روی آن‌ها جمع نشود و به همین دلیل حمل آن برای مسافران سخت بود. بعد از ارائه‌ی این طرح توسط لویی ویتون، بسیاری از چمدان‌سازهای دیگر از طرح او تقلید کردند و چمدان‌هایی با طراحی او به بازار عرضه کردند. او نهایتا در سال ۱۸۵۹ اولین کارگاه خود را افتتاح کرد. این کارگاه فعالیت خود را با ۲۰ کارمند آغاز کرد. در سال ۱۹۰۰ تعداد کارمندان آن به ۱۰۰ نفر رسید و در سال ۱۹۱۴ رشد شرکت به اندازه‌ای زیاد شده بود که ۲۲۵ کارگر در این کارگاه کار می‌کردند.

شرکت لویی ویتون در سال ۱۸۶۷ در یک نمایشگاه جهانی در پاریس شرکت کرد. این برند برای اینکه طراحی خودش را از برندهای دیگری که از او تقلید کرده بودند متمایز کند، ظاهر خود را تغییر داد و از طرح راه‌راه قرمز و سفید برای طراحی چمدان‌های خود استفاده کرد. بعد از آن در سال ۱۸۷۶، چمدان‌های خود را با چهارخانه‌های کرم و قهوه‌ای عرضه کرد. در سال ۱۸۸۵ این شرکت اولین فروشگاه خود را در لندن و خیابان آکسفورد افتتاح کرد. مدتی بعد از این اتفاق، لویی ویتون برای جلوگیری از تقلید دیگران علامت تجاری خود را روی محصولاتش چاپ کرد.

دلایل موفقیت برند لویی ویتون

جالب است بدانید که همه‌ی کیف‌های این برند دست‌دوز هستند و تولید هر کیف دستی یک هفته زمان می‌برد و این موضوع تا حدودی علت قیمت بالای محصولات آن را توجیه می‌کند. کیفیت محصولات این برند به‌اندازه‌ای زیاد است که شما با تهیه‌ی یکی از کیف‌های برند لویی ویتون می‌توانید بیش از ۲۰ سال از آن‌ها استفاده کنید؛ زیرا طراحی آن‌ها هیچ ‌موقع قدیمی نمی‌شود و همه‌ی آن‌ها از مراحل سختی عبور می‌کنند تا کیفیت‌سنجی و وارد بازار شوند. شاید باورتان نشود،؛ اما کیف‌های این برند ضد آتش هستند و برای تست کردن مقاومتشان، به آن‌ها وزنه ۳.۵ کیلوگرمی متصل می‌کنند و از فاصله‌ی نیم‌متری پرتاب میکنند. تست کیفیت محصولات به همین‌جا ختم نمی‌شود. محصولات این برند از زیر انواع اشعه‌ها رد می‌شوند تا ثابت شود که در برابر رنگ رفتگی مقاوم هستند. همچنین زیپ‌ محصولات LV قبل از اینکه در اختیار مشتری‌ها قرار بگیرند، ۵ هزار بار باز و بسته می‌شود. از جمله دیگر حقایقی جالب و دلیل متمایز شدن آن نسبت به بقیه برندها این است که محصولات لویی ویتون هیچ موقع حراج نمی‌شوند و اگر محصولی تا آخر فصل به فروش نرسد، از بین برده خواهد شد تا ارزش محصول و کلاس برند حفظ شود.